Schildklierproblemen zijn alomtegenwoordig in de moderne samenleving en treffen alle geslachten en leeftijden in verschillende mate. Diagnoses worden misschien vaker gemist dan welke andere aandoening dan ook, en typische behandelingen/recepten voor schildklierproblemen lopen tientallen jaren achter op het wetenschappelijke begrip van de aandoening.
De vraag die we in dit artikel gaan beantwoorden is: kan lichttherapie een rol spelen bij de preventie en behandeling van problemen met de schildklier/laag metabolisme?
Als we door de wetenschappelijke literatuur bladeren, zien we datlicht therapieHet effect van het middel op de schildklierfunctie is tientallen keren onderzocht, bij mensen (bijv. Höfling DB et al., 2013), muizen (bijv. Azevedo LH et al., 2005), konijnen (bijv. Weber JB et al., 2014), onder andere. Om te begrijpen waaromlicht therapieal dan niet van belang kan zijn voor deze onderzoekers, moeten we eerst de basisprincipes begrijpen.
Invoering
Hypothyreoïdie (lage schildklier, traag werkende schildklier) moet eerder worden beschouwd als een spectrum waar iedereen mee te maken heeft, dan als een zwart-witte aandoening waar alleen oudere mensen last van hebben. Bijna niemand in de moderne samenleving heeft werkelijk ideale schildklierhormoonspiegels (Klaus Kapelari et al., 2007. Hershman JM et al., 1993. JM Corcoran et al., 1977.). Om de verwarring nog groter te maken, zijn er overlappende oorzaken en symptomen met verschillende andere stofwisselingsproblemen zoals diabetes, hartziekten, PDS, hoog cholesterol, depressie en zelfs haaruitval (Betsy, 2013. Kim EY, 2015. Islam S, 2008, Dorchy H, 1985.).
Het hebben van een 'traag metabolisme' is in wezen hetzelfde als hypothyreoïdie en daarom valt het samen met andere problemen in het lichaam. Het wordt pas gediagnosticeerd als klinische hypothyreoïdie zodra het een dieptepunt bereikt.
In een notendop is hypothyreoïdie de toestand van lage energieproductie in het hele lichaam als gevolg van een lage schildklierhormoonactiviteit. De typische oorzaken zijn complex en omvatten verschillende voedings- en levensstijlfactoren zoals; stress, erfelijkheid, veroudering, meervoudig onverzadigde vetten, lage inname van koolhydraten, lage calorie-inname, slaapgebrek, alcoholisme en zelfs overmatige duurtraining. Andere factoren zoals een operatie voor het verwijderen van de schildklier, de inname van fluoride, verschillende medische therapieën, enzovoort, veroorzaken ook hypothyreoïdie.
Lichttherapie kan mogelijk hulp bieden aan mensen met een lage schildklier?
Rood en infrarood licht (600-1000 nm)kan mogelijk van nut zijn voor de stofwisseling in het lichaam op verschillende niveaus.
1. Sommige onderzoeken concluderen dat het op de juiste manier toepassen van rood licht de productie van de hormonen kan verbeteren. (Höfling et al., 2010,2012,2013. Azevedo LH et al., 2005. Вера Александровна, 2010. Gopkalova, I. 2010.) Zoals elk weefsel in het lichaam heeft de schildklier energie nodig om al zijn functies uit te voeren . Omdat schildklierhormoon een sleutelcomponent is bij het stimuleren van de energieproductie, kun je zien hoe een tekort eraan in de cellen van de klier de productie van schildklierhormoon verder vermindert – een klassieke vicieuze cirkel. Lage schildklier -> lage energie -> lage schildklier -> enz.
2. Lichttherapiewanneer het op de juiste manier op de nek wordt aangebracht, kan deze vicieuze cirkel mogelijk worden doorbroken, in theorie door de lokale beschikbaarheid van energie te verbeteren, waardoor de natuurlijke productie van schildklierhormoon door de klier weer toeneemt. Als een gezonde schildklier is hersteld, treden er tal van positieve stroomafwaartse effecten op, omdat het hele lichaam eindelijk de energie krijgt die het nodig heeft (Mendis-Handagama SM, 2005. Rajender S, 2011). De synthese van steroïde hormonen (testosteron, progesteron, enz.) neemt weer toe – de stemming, het libido en de vitaliteit worden verbeterd, de lichaamstemperatuur stijgt en vrijwel alle symptomen van een laag metabolisme worden omgekeerd (Amy Warner et al., 2013) – zelfs het fysieke uiterlijk en de seksuele aantrekkelijkheid neemt toe.
3. Naast potentiële systemische voordelen van blootstelling aan de schildklier kan het aanbrengen van licht waar dan ook op het lichaam ook systemische effecten veroorzaken, via het bloed (Ihsan FR, 2005. Rodrigo SM et al., 2009. Leal Junior EC et al., 2010). Hoewel rode bloedcellen geen mitochondriën hebben; Bloedplaatjes, witte bloedcellen en andere soorten cellen die in het bloed aanwezig zijn, bevatten mitochondriën. Dit alleen al wordt onderzocht om te zien hoe en waarom het de ontstekings- en cortisolspiegels kan verlagen – een stresshormoon dat T4 -> T3-activering voorkomt (Albertini et al., 2007).
4. Als je rood licht zou toepassen op specifieke delen van het lichaam (zoals de hersenen, de huid, de teelballen, wonden, enz.), veronderstellen sommige onderzoekers dat dit misschien een intensere lokale boost zou kunnen geven. Dit wordt het beste aangetoond door onderzoeken naar lichttherapie bij huidaandoeningen, wonden en infecties, waarbij in verschillende onderzoeken de genezingstijd mogelijk wordt verkort doorrood of infrarood licht(J. Ty Hopkins et al., 2004. Avci et al., 2013, Mao HS, 2012. Percival SL, 2015. da Silva JP, 2010. Gupta A, 2014. Güngörmüş M, 2009). Het lokale effect van licht lijkt mogelijk anders en toch complementair te zijn aan de natuurlijke functie van schildklierhormoon.
De reguliere en algemeen aanvaarde theorie over de directe impact van lichttherapie heeft betrekking op de productie van cellulaire energie. De effecten worden vermoedelijk voornamelijk uitgeoefend door het fotodissociëren van stikstofmonoxide (NO) van de mitochondriale enzymen (cytochroom-c-oxidase, enz.). Je kunt NO beschouwen als een schadelijke concurrent van zuurstof, net zoals koolmonoxide dat is. NO sluit feitelijk de energieproductie in de cellen af, waardoor er energetisch een uiterst verkwistende omgeving ontstaat, die stroomafwaarts cortisol/stress verhoogt.Rood lichtEr wordt getheoretiseerd dat het deze stikstofmonoxidevergiftiging en de daaruit voortvloeiende stress voorkomt door het uit de mitochondriën te verwijderen. Op deze manier kan rood licht worden gezien als 'beschermende ontkenning van stress', in plaats van dat het de energieproductie onmiddellijk verhoogt. Het zorgt er simpelweg voor dat de mitochondriën van uw cellen goed kunnen werken door de dempende effecten van stress te verlichten, op een manier die schildklierhormoon alleen niet noodzakelijkerwijs doet.
Dus terwijl schildklierhormoon het aantal mitochondriën en de effectiviteit verbetert, is de hypothese rond lichttherapie dat het de effecten van de schildklier kan versterken en verzekeren door de negatieve stressgerelateerde moleculen te remmen. Er kunnen nog verschillende andere indirecte mechanismen zijn waardoor zowel de schildklier als het rode licht stress verminderen, maar daar gaan we hier niet op in.
Symptomen van een lage stofwisseling/hypothyreoïdie
Lage hartslag (minder dan 75 bpm)
Lage lichaamstemperatuur, minder dan 36,7 °C
Altijd koud voelen (vooral handen en voeten)
Droge huid overal op het lichaam
Humeurige/boze gedachten
Gevoel van stress/angst
Hersenmist, hoofdpijn
Langzaam groeiend haar/vingernagels
Darmproblemen (constipatie, crohns, IBS, SIBO, opgeblazen gevoel, brandend maagzuur, enz.)
Frequent urineren
Laag/geen libido (en/of zwakke erecties/slechte vaginale smering)
Gevoeligheid voor gist/candida
Inconsistente menstruatiecyclus, zwaar, pijnlijk
Onvruchtbaarheid
Snel dunner wordend/terugtrekkend haar. Dunner wordende wenkbrauwen
Slecht slapen
Hoe werkt het schildkliersysteem?
Schildklierhormoon wordt eerst geproduceerd in de schildklier (in de nek) als voornamelijk T4, en reist vervolgens via het bloed naar de lever en andere weefsels, waar het wordt omgezet in een actievere vorm: T3. Deze actievere vorm van schildklierhormoon reist vervolgens naar elke cel van het lichaam en werkt in de cellen om de cellulaire energieproductie te verbeteren. Dus schildklier -> lever -> alle cellen.
Wat gaat er meestal mis in dit productieproces? In de keten van schildklierhormoonactiviteit kan elk punt een probleem vormen:
1. Het kan zijn dat de schildklier zelf niet genoeg hormonen produceert. Dit kan te wijten zijn aan een tekort aan jodium in de voeding, een teveel aan meervoudig onverzadigde vetzuren (PUFA) of goitrogenen in de voeding, eerdere schildklieroperaties, de zogenaamde ‘auto-immuunziekte’ van Hashimoto, enz.
2. De lever kan de hormonen (T4 -> T3) niet 'activeren', vanwege een tekort aan glucose/glycogeen, een teveel aan cortisol, leverschade door obesitas, alcohol, medicijnen en infecties, ijzerstapeling, enz.
3. Het kan zijn dat cellen de beschikbare hormonen niet absorberen. De opname van actief schildklierhormoon door de cellen is meestal te danken aan voedingsfactoren. Meervoudig onverzadigde vetten uit de voeding (of uit opgeslagen vetten die vrijkomen tijdens gewichtsverlies) verhinderen feitelijk dat schildklierhormoon de cellen binnendringt. Glucose, of suikers in het algemeen (fructose, sucrose, lactose, glycogeen, enz.), zijn essentieel voor zowel de opname als het gebruik van actief schildklierhormoon door cellen.
Schildklierhormoon in de cel
Ervan uitgaande dat er geen belemmering bestaat voor de productie van schildklierhormoon, en het de cellen kan bereiken, werkt het direct en indirect in op het ademhalingsproces in cellen – wat leidt tot de volledige oxidatie van glucose (tot koolstofdioxide). Zonder voldoende schildklierhormoon om de mitochondriale eiwitten te 'ontkoppelen' kan het ademhalingsproces niet worden voltooid en resulteert dit meestal in melkzuur in plaats van het eindproduct van koolstofdioxide.
Schildklierhormoon werkt in op zowel de mitochondriën als de kern van cellen, waardoor effecten op de korte en lange termijn worden veroorzaakt die het oxidatieve metabolisme verbeteren. In de kern wordt aangenomen dat T3 de expressie van bepaalde genen beïnvloedt, wat leidt tot mitochondriogenese, wat meer/nieuwe mitochondriën betekent. Op de reeds bestaande mitochondriën oefent het een direct energieverbeterend effect uit via cytochroomoxidase, en ontkoppelt het de ademhaling van de ATP-productie.
Dit betekent dat glucose door de ademhalingsroute kan worden geduwd zonder noodzakelijkerwijs ATP te hoeven produceren. Hoewel dit misschien verkwistend lijkt, verhoogt het de hoeveelheid gunstig koolstofdioxide en voorkomt het dat glucose wordt opgeslagen als melkzuur. Dit is duidelijker te zien bij diabetici, die vaak hoge niveaus van melkzuur krijgen, wat leidt tot een toestand die lactaatacidose wordt genoemd. Veel mensen met hypothyreoïdie produceren in rust zelfs aanzienlijk melkzuur. Schildklierhormoon speelt een directe rol bij het verlichten van deze schadelijke toestand.
Schildklierhormoon heeft nog een andere functie in het lichaam: het combineert met vitamine A en cholesterol om pregnenolone te vormen – de voorloper van alle steroïde hormonen. Dit betekent dat lage schildklierniveaus onvermijdelijk resulteren in lage niveaus van progesteron, testosteron, enz. Er zullen ook lage niveaus van galzouten optreden, waardoor de spijsvertering wordt belemmerd. Schildklierhormoon is misschien wel het belangrijkste hormoon in het lichaam, dat alle essentiële functies en gevoelens van welzijn reguleert.
Samenvatting
Schildklierhormoon wordt door sommigen beschouwd als het 'meesterhormoon' van het lichaam en de productie is voornamelijk afhankelijk van de schildklier en de lever.
Actief schildklierhormoon stimuleert de energieproductie van de mitochondriën, de vorming van meer mitochondriën en steroïde hormonen.
Hypothyreoïdie is een toestand van lage cellulaire energie met veel symptomen.
De oorzaken van een lage schildklier zijn complex en houden verband met voeding en levensstijl.
Koolhydraatarme diëten en een hoog PUFA-gehalte in de voeding zijn de voornaamste boosdoeners, samen met stress.
Schildklierlicht therapie?
Omdat de schildklier zich onder de huid en het vet van de nek bevindt, is nabij-infrarood het meest bestudeerde type licht voor de behandeling van de schildklier. Dit is logisch omdat het doordringender is dan zichtbaar rood (Kolari, 1985; Kolarova et al., 1999; Enwemeka, 2003, Bjordal JM et al., 2003). Er is echter onderzoek gedaan naar rood met een golflengte met een lage golflengte van slechts 630 nm voor de schildklier (Morcos N et al., 2015), omdat het een relatief oppervlakkige klier is.
Bij onderzoeken worden doorgaans de volgende richtlijnen gevolgd:
Infrarood LED's/lasersin het bereik van 700-910 nm.
Vermogensdichtheid van 100 mW/cm² of beter
Deze richtlijnen zijn gebaseerd op effectieve golflengten in bovengenoemde onderzoeken, evenals op onderzoeken naar weefselpenetratie die ook hierboven zijn genoemd. Enkele van de andere factoren die de penetratie beïnvloeden zijn onder meer; pulsen, kracht, intensiteit, weefselcontact, polarisatie en coherentie. De applicatietijd kan worden verkort als andere factoren worden verbeterd.
Bij de juiste sterkte kunnen infrarood-LED-lampen mogelijk de gehele schildklier aantasten, van voor tot achter. Zichtbare rode golflengten van licht op de nek zullen ook voordelen opleveren, hoewel er een sterker apparaat nodig zal zijn. Dit komt omdat zichtbaar rood minder doordringend is, zoals al vermeld. Als ruwe schatting zouden 90W+ rode LED's (620-700nm) goede voordelen moeten bieden.
Andere soortenlichttherapie technologiezoals lasers op laag niveau zijn prima, als je ze kunt betalen. Lasers worden in de literatuur vaker bestudeerd dan LED's, maar LED-licht wordt over het algemeen als gelijkwaardig beschouwd (Chaves ME et al., 2014. Kim WS, 2011. Min PK, 2013).
Warmtelampen, gloeilampen en infraroodsauna's zijn niet zo praktisch voor het verbeteren van de stofwisseling / hypothyreoïdie. Dit komt door de brede stralingshoek, overtollige warmte/inefficiëntie en spectrumverspilling.
Kortom
Rood of infrarood lichtvan een LED-bron (600-950 nm) wordt onderzocht op de schildklier.
In elk onderzoek worden de schildklierhormoonspiegels bekeken en gemeten.
Het schildkliersysteem is complex. Dieet en levensstijl moeten ook worden aangepakt.
LED-lichttherapie of LLLT is goed bestudeerd en zorgt voor maximale veiligheid. Infrarood (700-950 nm) LED's hebben op dit gebied de voorkeur, zichtbaar rood is ook prima.